Witold Eugeniusz Welcz, znany również pod pseudonimem Wiktor Zawada, był wybitnym przedstawicielem polskiej sztuki dziennikarskiej. Urodził się 13 września 1931 roku w Biłgoraju i przez wiele lat związał swoje życie zawodowe z mediami oraz literaturą.
Jako publicysta i prozaik, przyczynił się do rozwoju polskiej literatury i przekazu medialnego. Jego prace cechowały się nie tylko głęboką refleksją społeczną, ale także umiejętnością dotarcia do szerokiego grona odbiorców. Witold Welcz zmarł 26 marca 2006 roku w Lublinie, pozostawiając po sobie bogaty dorobek twórczy.
Życiorys
Witold Welcz przyszedł na świat w Biłgoraju. Swój edukacyjny rozwój zakończył w 1955 roku, uzyskując dyplom na Wydziale Prawa w UMCS. Od czasów studenckich nawiązał współpracę z różnymi redakcjami lubelskich czasopism oraz z rozgłośnią Polskiego Radia w Lublinie. W okresie od 1955 do 1957 roku piastował stanowisko redaktora w dzienniku „Sztandar Ludu”, a później dołączył do zespołu redakcyjnego „Kuriera Lubelskiego”.
W ciągu swojej kariery był aktywnym członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich oraz Związku Literatów Polskich. Jego wkład w polską kulturę i dziennikarstwo pozostaje znaczący.
Witold Welcz zmarł w Lublinie i został pochowany na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie.
Twórczość
W połowie lat sześćdziesiątych autor postanowił poświęcić się pisarstwu literackiemu. Jako Wiktor Zawada, przyjął pseudonim, pod którym stworzył szereg powieści skierowanych do młodszej publiczności.
W jego dorobku znalazły się między innymi:
- „Kaktusy z Zielonej ulicy” (1967),
- „Wielka wojna z czarną flagą” (1968),
- „Leśna szkoła strzelca Kaktusa” (1969),
- „Szukam pana Kalandra” (1971),
- „Globus i pałka” (1985),
- „Łącznik z puszczy” (1986).
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Stanisław Mazur (1925–2017) | Marek Różycki (1922–1995) | Jerzy Turzeniecki | Stanisław PintalOceń: Witold Welcz