Marek Różycki senior, urodzony 22 sierpnia 1922 roku w Biłgoraju, to postać, która zapisała się w historii polskiego dziennikarstwa. Jego życie zakończyło się 25 kwietnia 1995 roku w Warszawie.
Był on niezwykle utalentowanym dziennikarzem, który pełnił wiele ról w świecie mediów, w tym publicysty, reportera oraz komentatora. Różycki wyróżniał się także jako felietonista, co pozwoliło mu na szeroką działalność w różnych formach pisarskich. Dodatkowo, jego twórczość obejmowała nowele i opowiadania, co czyniło go wszechstronnym twórcą.
Życiorys
Urodził się jako syn Antoniego Rola Różyckiego i Wandy Różyckiej, z domu Monkiewicz, a jego rodzicielami byli również jego syn, Marek Różycki junior. W historii jego życia ważnym punktem było rozpoczęcie studiów w 1945 roku, które miały miejsce na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Niestety, studia te nie zostały uzupełnione o obronę pracy dyplomowej, co mogło wpłynąć na jego późniejszą karierę. Warto zauważyć, że w trakcie kariery dziennikarskiej omijał swoje pierwsze imię, znany był jako Jan Marek Różycki.
Kariera dziennikarska
Marek Różycki senior przez 44 lata pełnił rolę dziennikarza w redakcji „Życia Warszawy”, gdzie swoją karierę rozpoczął w roku 1947, a zakończył w 1991. Był jednym z założycieli tego czołowego tytułu prasowego. W latach 1955–1968 działał jako korespondent w Zakopanem oraz w południowej Polsce. Po tym okresie objął kierownictwo w dziale społecznym oraz w dziale ekspertów „Dziś telefon – jutro odpowiedź”. Przez wiele lat, aż do 1990 roku, pełnił również funkcję sekretarza redakcji.
W 1976 roku Różycki założył mutację „Życia Warszawy”, znaną jako „Życie Radomskie”. W tamtym okresie był także wydawcą niemieckiej edycji „Życia Warszawy” w Berlinie Wschodnim, którą redagował w latach 1976–1978. Jego współpraca z różnymi tytułami prasowymi była zauważalna i trwała przez wiele lat. W tym czasie angażował się w „Muzykę i Aktualnościami” programu I Polskiego Radia, gdzie prowadził dział „Kartka z Zakopanego od Marka Różyckiego”.
Różycki współpracował również z takimi wydawnictwami jak „Ech Krakowa”, „Gazeta Krakowska”, „Życie Literackie”, „Przekrój” oraz „Przygoda”, będąca dodatkiem do „Życia Warszawy”, w ramach którego pisał opowiadania. Ponadto, przez wiele lat był aktywnym felietonistą na łamach chicagowskiego Magazynu „Relax”, gdzie publikował swoje myśli pod pseudonimem Andrzej Monkiewicz w felietonach zatytułowanych „Zapiski reemigranta”. Również współpracował z francuskim czasopismem „L’Équipe”. Jako dziennikarz posługiwał się różnymi pseudonimami: Andrzej Poleski oraz Andrzej Monkiewicz, a jego teksty i felietony często sygnowane były skrótami: marr oraz emer.
Działalność społeczna
Marek Różycki był inspiratorem wielu ogólnopolskich inicjatyw, które znalazły swoje miejsce w mediach, zwłaszcza w „Życiu Warszawy”. Jego pomysły zostały dostrzeżone przez TVP, gdzie zyskały popularność dzięki takim akcjom jak: „Bank Doświadczeń oraz Inicjatyw Miast”, „Turniej Miast”, „Zwyczajni niezwyczajni” oraz „Żyjmy zgodniej”.
W latach 80. XX wieku pełnił również rolę gościnnego wykładowcy na Wydziale DziennikarstwaUniwersytetu Warszawskiego. Był osobą aktywnie zaangażowaną w życie społeczne, co potwierdza jego członkostwo w Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich oraz Stowarzyszeniu Dziennikarzy RP, do którego przystąpił w 1982 roku.
Odznaczenia
Marek Różycki, wybitny działacz, został uhonorowany szeregiem odznaczeń za swoje zasługi.
- Złoty Krzyż Zasługi, nr: 1769-74-36,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, nr: 3135-79-12.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Jerzy Turzeniecki | Stanisław Pintal | Witold Welcz | Stanisław Mazur (1925–2017)Oceń: Marek Różycki (1922–1995)