Jerzy Markiewicz

---

Życiorys

Jerzy Markiewicz był synem Jana i Heleny z Modrzejewskich. Ukończył studia i w 1951 roku zdobył tytuł magistra prawa na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1968 roku uzyskał stopień doktora nauk prawnych na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie. W 1981 roku otrzymał habilitację z nauk humanistycznych na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej.

15 czerwca 2001 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie objął prowadzenie Katedry Prawa Sądowego Polski Na Tle Powszechnym, działającej w Wydziale Zamiejscowym Nauk Prawnych i Ekonomicznych w Tomaszowie Lubelskim.

W okresie od 1955 do 2001 roku pracował jako adwokat, początkowo w Lublinie, a od 1958 roku w Biłgoraju, gdzie pozostał do 30 września 2001 roku. Był kierownikiem Zespołu Adwokackiego, a także dziekanem Okręgowej Rady Adwokackiej w Lublinie oraz członkiem Naczelnej Rady Adwokackiej w Warszawie.

Markiewicz aktywnie uczestniczył w życiu akademickim oraz społecznym, będąc członkiem licznych towarzystw naukowych, a także wieloletnim członkiem Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Warszawie oraz w Okręgowej Komisji w Lublinie. Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, zajmując funkcję I sekretarza Komitetu Uczelnianego PZPR na UMCS.

Był autorem ponad 150 publikacji naukowych i publicystycznych, które koncentrowały się na historii najnowszej. Jego prace szczególnie dotyczyły dziejów Południowej Lubelszczyzny, w tym Zamojszczyzny, oraz polskiego podziemia partyzanckiego w latach 1939–1945.

Wyróżniony został licznymi odznaczeniami, w tym Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Partyzanckim oraz odznaką „Akcja Burza”, jak również odznaką „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny” oraz złotą odznaką adwokatury PRL.

Był żonaty z Teresą, z którą miał dwóch synów. Jego ostatnim miejscem spoczynku jest cmentarz komunalny na Majdanku w Lublinie (kwatera S7K2-9-16).

Publikacje

Jerzy Markiewicz, wybitny autor i badacz, w swoim dorobku posiada wiele publikacji, które dokumentują ważne wydarzenia historyczne oraz zjawiska społeczne. Poniżej przedstawiamy wybrane pozycje z jego bogatej bibliografii:

• Nie dali ziemi skąd ich ród, Lublin 1967,
• Partyzancki kraj, Lublin 1980,
• Paprocie zakwitły krwią partyzantów, Lublin 1987,
• O wielkich bitwach w Puszczy Solskiej w czerwcu 1944 roku, Warszawa 1962,
• Odpowiedzialność zbiorowa ludności polskiej powiatu biłgorajskiego podczas okupacji hitlerowskiej,
• Bataliony Chłopskie w obronie Zamojszczyzny,
• Bitwy pod Wojdą, Zaborecznem i Różą, 1957,
• Powstanie Zamojskie 1942–1943, Lublin 2004,
• Powiatowa Delegatura Rządu Rzeczypospolitej Polskiej w Biłgoraju 29 VII 1944 – 8 VIII 1944 r., Biłgoraj 2006,
• Szkoły partyzanckiej walki. O szkoleniu wojskowym w Batalionach Chłopskich, Warszawa 1979 (praca habilitacyjna),
• Przestępstwa przeciwko rodzinie w Kodeksie Karzącym Królestwa Polskiego z 1918 roku, Lublin 2006,
• Znaczenie badań nad przysłowiami dla nauk społeczno–prawnych, Lublin 1956,
• Dzieje Biłgoraja, Lublin 1985.

---

Oceń: Jerzy Markiewicz

---