Edmund Konrad Przegaliński, urodzony 26 listopada 1937 roku w Biłgoraju, to uznawany polski neuropsychofarmakolog, który zdobył tytuł profesora nauk medycznych. W swoim dorobku naukowym ma liczne osiągnięcia, które podkreślają jego wkład w rozwój dziedziny farmakologii.
Przegaliński jest także członkiem Polskiej Akademii Nauk oraz Polskiej Akademii Umiejętności, co stanowi potwierdzenie jego wysokiej pozycji w środowisku naukowym. W latach 1993–2007 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Farmakologii Polskiej Akademii Nauk, gdzie miał znaczący wpływ na rozwój instytucji oraz badań prowadzonych w tym zakresie.
Życiorys
Edmund Przegaliński przyszedł na świat w 1937 roku w Biłgoraju. Jego edukacja akademicka rozpoczęła się na Akademii Medycznej w Lublinie, którą ukończył w 1961 roku. W 1968 roku obronił pracę doktorską dotyczącą farmakologicznych właściwości nowych pochodnych hydantoiny i thiohydantoiny, co pozwoliło mu uzyskać stopień doktora nauk medycznych. W 1975 roku, po ocenie swojego dorobku naukowego oraz rozprawy dotyczącej roli 5-hydroksytryptaminy w zachowaniu progu drgawkowego oraz działaniu leków przeciwdrgawkowych, uzyskał habilitację. Jego osiągnięcia zostały docenione w 1983 roku, kiedy to został mianowany profesorem nadzwyczajnym.
W latach 1961–1976 pełnił funkcję adiunkta na swej macierzystej uczelni. W trakcie lat 1971-1972 miał okazję odbyć staż naukowy w Instytucie Farmakologii Uniwersytetu w Mediolanie. Po powrocie, od 1976 roku, związany był z Instytutem Farmakologii PAN, który na początku był jeszcze Zakładem Farmakologii. Posiadanie tytułu profesora pozwoliło mu objąć stanowisko dyrektora tej instytucji 1 stycznia 1993 roku, po odejściu na emeryturę profesora Jerzego Maja.
W 1991 roku Przegaliński został wybrany na członka korespondenta Polskiej Akademii Nauk, a Niedługo później, bo w 2004 roku, uzyskał status członka rzeczywistego. W tym samym roku zasiadł również w gronie członków Polskiej Akademii Umiejętności.
W 2006 roku doceniono jego wkład w naukę, nadając mu tytuł doktora honoris causa Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. W swoim dalszym życiu akademickim był także uhonorowany medalami, w tym: Złotym Krzyżem Zasługi w 1984 roku, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w 1991 roku oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał w 2002 roku.
Wybrane publikacje
Edmund Przegaliński, w swojej bogatej karierze naukowej, przyczynił się do wielu znaczących badań. Poniżej przedstawione są jego wybrane publikacje:
- The effect of chronic treatment with antidepressant drugs on salbutamol-induced hypoactivity in rats (współautorzy: L. Baran, J. Siwanowicz), „Psychopharmacology”, 80, 1983,
- Hypotheses concerning the mechanism of action of antidepressant drugs (współautorzy: J. Maj, E. Mogilnicka), „Reviews of Physiology, Biochemistry & Pharmacology”, 100, 1984,
- Monoamines and the pathophysiology of seizure disorders. W: Handbook of Experimental Pharmacology, vol. 74, Eds. H. H. Frey, D. Janz (1985),
- The role of hippocampal 5-hydroxytryptamine 1A (5-HT1A) receptors in the anticonflict activity of beta-adrenoceptor antagonists (współautorzy: E. Tatarczyńska, E. Chojnacka-Wójcik), „Neuropharmacology”, 34, 1995,
- Effects of 5-HT(1B) receptor ligands microinjected into the accumbal shell or core on the sensitization to cocaine in rats (współautorzy: J. Siwanowicz, I. Papla, M. Filip), „European Neuropsychopharmacology”, 12, 2002.
Przypisy
- a b Edmund Przegaliński. Polska Akademia Nauk. [dostęp 06.12.2011 r.]
- History. Instytut Farmakologii PAN. [dostęp 06.12.2011 r.]
- a b c Edmund Przegaliński. Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach. [dostęp 04.12.2011 r.]
- a b Jan Wojnowski (redaktor naczelny): Wielka encyklopedia PWN. T. XXII. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004 r., s. 414. ISBN 83-01-14116-6.
- a b Kto jest kim w polskiej medycynie. Informator biograficzny. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1987 r., s. 538–539. ISBN 83-2232339-5.
Oceń: Edmund Przegaliński